Dla Leny

i się urodziło maleństwo...

Od miesiąca wiedziałam, że czeka mnie hafcik "metryczkowy", ale zawsze było coś innego, równie ważnego do zrobienia. Aż tu w najmniej oczekiwanym momencie przychodzi sms: "Lenka 3350g 54cm 15:10 godz "

Oho -  pomyślałam, teraz już nie mam wyjścia, dziś zaczynam hafcik. Ale jak to w takich sytuacjach bywa wszystko obróciło się przeciwko mnie. Chciałam szybciutko po pracy wrócić  do domku, podlać w ogródeczku, bo susza przeogromna, coś przekąsić, pomalować schody (bo trwa remont) i usiąść spokojnie do niteczek. Strategia była przygotowana, wszystko skrupulatnie wyliczone czasowo i niestety tylko na planach się skończyło.

Do pracy przyjechał synuś, "...bo przecież Dzień Dziecka i może poszlibyśmy do Centrum Handlowego mamo??? Zresztą przecież tak się umawialiśmy..."

Nie miałam wyboru, skoro tak się umawiałam. Powrót przedłużył się o ładne dwie godziny. Bynajmniej miło czas spędziliśmy. A potem biegusiem ... szybko wąż do podlewania, kiełbacha do ręki jako przekąska i odpalamy wodę... a tu nic .... bez węża leci, po podłączeniu cisza. I sprawdzam czy może coś się zapchało, czy może coś nie tak podłączyłam, ale nie, wszystko pasuje, więc o co chodzi???? Wyłapałam sąsiada z korytarza, może on coś będzie wiedział na ten temat. Faceci w tych sprawach są bezbłędni. Oczywiście wąż był skręcony, uśmiechnęłam się tylko głupawo i cóż do dzieła.

"Dobrze synu" - krzyczę "odpalamy". Noi odpaliliśmy, tak że pistolet wystrzelił do góry a cała woda zamiast na kwiaty poleciała na Nas. Cała przemoczona,zawzięcie podlewałam a woda rozbryzgiwała się na wszystkie strony. Kwiaty rzecz święta muszą być podlane.

Ok. pomyślałam teraz tylko kawałek malowanka i już już będę mogła podziubać w niteczkach. Wbiłam się na ową klatkę, sąsiad dzielnie działał i tylko mnie brakowało do zgranej ekipy. Poprzestawiałam puszki, przygotowałam stanowisko pracy i ..... i na tym się skończyło, bo przecież jest za duszno, a i ciemno się robi to tak dobrze nie pokryję farbą, a i weny twórczej brak. Na głos stwierdziłam, że chyba lepiej będzie, jak jutro to zrobię. Otrzymałam pozwolenie na powrót do domu i jak dziciaczek posłusznie zamknęłam za sobą drzwi. Ufff nareszcie. No to zaczynamy. Jeszcze tylko okienko uchylę, bo naprawdę gorąco i mam czas tylko dla siebie. Okienko uchyliłam łamiąc przy okazji klamkę. Z komarami, ćmami i wszystkimi innymi stworzeniami nocnymi zaczęłam haftować metryczkę.

Na dzisiejszy wieczór też mam strategiczny plan: kupić klamkę, zatrzask do węża i pomalować schody. Na myśl o metryczce tylko wzdycham.
Pozdrawiam wszystkich bywalców i dziękuję za komentarze.