Mój ukochany Sewing Room

Witam, witam nowe obserwatorki.

Witam, witam moje stałe bywalczynie. 

 U mnie jak zawsze... sentymenty...sentymenty...

Wracają wspomnienia..., przeplatają się gdzieś w pamięci ulotne, rozmyte chwile spędzone przy starej Singerce z moją ukochaną Babcią. Wtedy byłam małą dziewczynką, zbyt małą by docenić kunszt Jej pracy i misternie wykonane dzieła, zbyt małą by móc czegoś się od Niej nauczyć. Byłam tylko baczną obserwatorką, która gdzieś cichutko w kąciku siedziała i z zaciekawieniem przyglądała się babcinym ruchom.

Czasem wystarczy jakiś mały drobiazg by wszystko na nowo mogło powrócić. Duże stare nożyce, które wtedy dla moich drobnych rączek były zbyt ciężkie, teraz podczas haftowania dały o sobie znać. Naparsteczki, niteczki, masa guzików i guziczków, te wszystkie filuterne przedmiociki były gdzieś zawsze w pobliżu. Tęsknię za tymi chwilami, tęsknię za tym klimatem jaki panował w domu Babci. I choć wówczas strasznie się bałam surowej miny i nieznanej mi "kobiecej zadumy", to teraz żałuję, że zabrakło mi w owym czasie odwagi by móc usiąść przy Niej i z dziecięcą ciekawością chłonąć wszystko co się wokół działo. Czas nie stoi w miejscu, już go nie cofnę, to co minęło nie wróci. Niebawem minie 10lat odkąd odeszła, daleka a jednak bliska memu sercu osoba. 

Uśmiecham się do Ciebie Babciu i teraz po latach jest mi żal, że nie mogę się z Tobą podzielić swoją pasją. Mam nadzieję, że od czasu do czasu zaglądasz do mnie i z uznaniem kiwasz głową. To mi w zupełności wystarczy.

Drugi etap hafciku zakończony. Czekam na kolejną kanwę, ... by móc odkryć nowe wspomnienia.

 Pozdrawiam Was kochane blogowiczki, dziękuję za przemiłe komentarze, a jeszcze bardziej dziękuję za to, że jesteście  - kobitki moje drogie. Odwiedzam Wasze blogi i jestem zawsze pod wielkim wrażeniem. Macie niesamowitą siłę przyciągania. Już nie potrafię żyć bez mojej pasji. Miłego wieczorku i pięknego jesiennego poranka. Jutro już piątek......